1. De Geschiedenis :
Het project Humazooieken is bedacht in 2000 als een project in drie luiken, zoals hieronder is beschreven.
2. Het Lexicon :
Humazooieken is een neologisme dat het geheel van mijn fotografisch oeuvre beschrijft.
Het adjectief ‘humaan’ komt erin voor, de waarde die zich in de kern van mijn fotografische en filosofische bekommernissen bevindt.
Ook de term ‘zoo’ zit erin , een slechts schijnbaar Kafarnaüm. Het laatste element “-ieken” suggereert een mozaïek , een samenstelling van heterogene elementen.
3. Structuur :
Humazoieken presenteert zich als een levend 3-koppig organisme, een soort artistieke Cerberus waar de drie entiteiten met elkaar dialogeren om een nieuwe taal te scheppen.
De natuur der dingen verwijst naar het filosofisch materialisme van Lucretius- de natuur der dingen- traktaat van het levenloze.
De natuur van de wezens is gewijd aan de Levende.
De natuur van de kunst, tenslotte, wil d.m.v. beelden een beschouwing bieden over de aanpak van de artistieke schepping.
4. Filosofische keuzen :
Ons gedrag, onze wijze van consumeren, onze taal, onze manier om de andere te zien, de maatschappij, de wereld en zelfs datgene wat er na de dood volgt of niet, vloeien voort uit de filosofische keuzes die er door de eeuwen heen zijn geweest.
Humazooieken volgt dan ook de materialistische filosofie, waarvan de meest bekende vertegenwoordigers zijn Leucippes, Democrites, Epicurus, Lucretius. Men kan ook de recentere vernoemen zoals Gassendi, D’Holbach, Diderot, Eric-Emmanuel Schmitt, Michel Onfray,…
Aan deze denkers, alsook aan de ontdekkingen van de fysica, ontleen ik het idee dat alle materie uit een bepaald aantal atomen is opgebouwd, waarvan de toevallige en eindeloze combinaties alles vormen wat er bestaat. De meest adequate referentie om Humazooieken te verantwoorden zou de periodieke tabel zijn van de elementen van Mendeleev, die alle bestaande chemische elementen , tenminste de huidige bekende, bevat volgens hun elektronische configuratie.
Humazooieken wil symbiotisch en syncretisch zijn.
In het hart van het project bevindt zich de dialectische spanning tussen orde en wanorde, constructie en entropie, structuur en chaos. Het is zelfs zo dat Humazooieken een systematiek voorstelt, gebonden aan een artistiek en filosofisch substraat ; geen gesloten systeem maar veeleer een breed organisme waarin de uitwisselingen, de veranderingen, de aantrekkingskracht van de levende mogelijk zijn. Zo wordt elke foto een soort elektron dat , naargelang de te determineren of beter de uit te vinden affiniteiten , met andere deeltjes kan samengaan om een tijdelijk geheel te vormen. Deze aantrekkingskracht is niet noodzakelijk en dus in staat om zich opnieuw op te lossen in het grote Geheel van de Humazooieken. Het toeval , waarvan we weten dat het een essentiele rol speelt in de structuurvomring van het universum, kan soms tussenkomen in de aantrekkingen die plaatsvinden in het hart van de Humazooieken.
Humazooieken vertrekt dus van een geheel van vertikale bewerkingen (de naast elkaar geplaatste series) die ik voortaan in stukken verdeel om, na een selectie, horizontale hergroeperingen voor te stellen, die nieuwe, steeds bewegende structuren vormen. Maar niets verhindert om tot de serie terug te keren, wetende dat Humazooieken zich door soepelheid, uitvinding en regeneratie definieert.
Humazooieken stelt vragen voor over de zin en onzin van ons bestaan , over onze menselijkheid, zonder dat er precieze antwoorden kunnen ontstaan , wat dus , dit terloops gezegd, het lot is van ieder die zich bezighoudt met een diepgaande filosofische bezinning. Verder zal men in Humazooieken een sociologische inhoud kunnen vinden.
5. Esthetische gevolgen :
Daar de series opgedeeld kunnen worden, staat de benadering van de ontwerptijd zelf op zijn kop : de foto’s gemaakt tijdens verschillende tijdsintervallen, kunnen samen gelegd worden om zin of emotie te maken, daar ze allemaal afkomstig zijn van hetzelfde filosofische kunstzinnige substraat. Net zoals in dit fotografisch organisme, verschijnt de grens tussen zwart / wit en kleur niet meer als pertinent. Wat de variatie betreft van de formats tijdens de beeldopname en het afdrukken, die wordt een essentieel element van Humazooieken.
Hartelijk dank aan Graziella Blanquart voor haar mooie vertaling.